आर्या

मान्छेले अजमाएकी आर्या जीवित मूर्ति हौ |
भावनाको बगैंचामा फक्रँदो कोपिला भयौ ||
भर्छिन्  प्रकृतिले मात्र रुप रंग सबै गुण |
विश्वको सभ्यता भित्र मान्छे बीच सजाउन ||
यो नाता किन हो यस्तो सारा विश्व भुलाउने |
माया र ममता नाप्ने खै कहाँ यन्त्र पाउने ||
बूढी र तन्नेरी भन्दा शिशुमा मन रमाउने |
अबोध शिशु हेरेर कहिल्यै नअघाइने ||